"Εισβάλλοντας στα αλλόθρησκα πεδία…"

Δευτέρα, 07 Δεκέμβριος 2009 21:03 Θα γενικολογήσω αυτή τη φορά διαπραγματευόμενος ένα θέμα με το οποίο λίγο - πολύ όλοι μας έχουμε περιστασιακά ασχοληθεί, χωρίς ιδιαίτερη ανάλυση. Μία από τις διαδικτυακές μου συνήθειες, λοιπόν, είναι να εισβάλλω συχνά σε αλλόθρησκες ιστοσελίδες πιο πολύ για να παίρνω κλίμα, ύφος και ήθος. Δεν φοβάμαι τη σύγκριση, αντιθέτως, την επιδιώκω, πάντα στο πλαίσιο της φιλοσοφικής μας αναμέτρησης με τα άλλα στρατόπεδα.

Οι αντίπαλοι οπαδοί δεν κινούνται στη δική μας συχνότητα. Ασχολούνται εντυπωσιακά με το τι κάνουν οι άλλοι. Βγάζουν πολύ μίσος με τους «εχθρούς» τους αποδεικνύοντας ότι υπάρχουν σαν φίλαθλοι μιας συγκεκριμένης ομάδας, μόνο και μόνο, για να τους μισούν. Δηλώνουν οπαδοί ενός συλλόγου γιατί δεν γουστάρουν έναν άλλο. Αυτό είναι όλο. Στην ουσία είναι αντι.....τέτοιοι και όχι ειλικρινείς υποστηρικτές των ομάδων τους. Από πουθενά δεν προκύπτει ότι γοητεύονται ιδιαίτερα με τον δικό τους σύλλογο ούτε ότι ασχολούνται ιδιαίτερα με αυτόν, όταν αυτό δεν έχει σχέση με τους αντιπάλους τους. Δίνουν τη σαφή εντύπωση ότι θα πάψουν να υπάρχουν την επομένη της καταστροφής των εχθρών τους...

Δεν βγάζουν το δικό μας ειλικρινές συναίσθημα, τον πόνο, το μεράκι. Δεν έχουν τη δική μας στάση ζωής. Η δική τους οπαδική προτίμηση δεν έχει να κάνει με κοινωνικές, ταξικές και ιστορικές καταβολές που, κυρίως, απασχολούν εμάς.

Κάτω στην Αττική κυριαρχεί, ιδιαίτερα, η προσπάθεια απαξίωσης του αντιπάλου, που αυτόματα σημαίνει την ...αυτοκαθιέρωσή τους. Είναι, εντελώς, κενοί περιεχομένου. Τα οπαδικά συναισθήματά τους είναι χαμηλής στάθμης και αξιολόγησης. Βγάζουν πολύ εξουσιαστική ειρωνεία με τους αντιπάλους, όταν τους κερδίζουν, και πολύ οπαδικό κόμπλεξ, όταν χάνουν. Ένα πελώριο τίποτα δηλαδή. Το ποδόσφαιρό τους εξαντλείται στις Κυριακάτικες αναμετρήσεις. Καμία κοινωνική αναφορά στις τοποθετήσεις τους κανένα ίχνος υπαρξιακής και φιλοσοφικής ανησυχίας σε σχέση με την οπαδική τους επιλογή. Αυτοί είναι οι πελάτες των συλλόγων τους εμείς, όμως, όχι.

Χάσαμε από την ΑΕΚ και κανείς δεν ασχολήθηκε μαζί της. Αντιθέτως, δεν διστάσαμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους αναφερόμενοι στις αιτίες της ήττας σε σχέση με τις δικές μας μόνο αδυναμίες. Είπαμε την άποψή μας και θίξαμε δημόσια, και στην κοινή θέα, ακόμα και το μέγα ζήτημα του κόμπλεξ που έχουμε αποκτήσει με το ΠΟΚ και πολλά παρόμοια. Πού να τα δεις αυτά με τους όλους αντίπαλους οπαδούς όταν βρίσκονται στη θέση μας... Δεν τις τολμούν τέτοιες παραδοχές γιατί το οικοδόμημά τους είναι γυάλινο και εύθραυστο.

Εμείς τολμούμε και λέμε την αλήθεια μεταξύ μας, αλλά και με τους άλλους, γιατί, απλά, η αιτία που υπάρχουμε δεν είναι οι άλλοι και δεν μας ενδιαφέρει στο ελάχιστο η άποψή τους για μας... Το δικό μας συναισθηματικό οικοδόμημα είναι αυτοφυές και ανεξάρτητο. Την σχέση μας με την ομάδα πολύ λίγο την επηρεάζουν οι εξωγενείς παράγοντες και οι αντίπαλοί μας.

Με την ασπρόμαυρη συμπαράταξή μας, αυτόματα, εισχωρήσαμε και σε ένα συγκεκριμένο φιλοσοφικό - κοινωνικό σύστημα αξιών. Κυρίαρχο ζήτημα Αρχής είναι ότι δεν επιτρέπουμε την αδικία από όπου και εάν προέρχεται. Ακόμα και πέρα από τον αθλητισμό. Ακόμα και όταν λειτουργεί υπέρ μας. Ονειρευόμαστε έναν μεγάλο Π.Α.Ο.Κ. και συνάμα έναν κόσμο δίκαιο, μακριά από εξουσιαστικές καταπιέσεις.

Όταν παλεύουν δύο άνθρωποι εμείς θα συνταχθούμε με τον ισχνότερο και αδικημένο. Δεν μας νοιάζει που στα σίγουρα θα χάσει γιατί δεν επιδιώκουμε τη νίκη - για τη νίκη- αλλά μόνο για τον θρίαμβο αξιών. Αντίθετα, π.χ. οι γαύροι θα το δουν αλλιώς. Θα συνταχθούν με τον δυνατό, με τον χαϊδεμένο παλαιστή - εκφραστή της εξουσίας. Θα πάνε με τον σίγουρο νικητή, μόνο και μόνο, για να έχουν τη δυνατότητα να αυτοεπιβεβαιώνουν την ύπαρξή τους εκφράζοντας, ταυτόχρονα, εξουσιαστικές ειρωνείες σε βάρος των άλλων. Θέλουν πάντα να τα έχουν καλά με το δυνατό γιατί δεν αντέχουν την «απόξω». Τους τρέφει η εξουσία και τρελαίνονται όταν τους διαφεύγει.

Εκεί εξαντλείται η δική τους κοινωνική παρέμβαση. Δεν έχουνε εσωτερικές αξίες ικανές να τους στηρίξουν ηθικά στην προσπάθεια σύγκρουσης με τους κατεστημένα δυνατούς. Αυτοί δεν θα γκρεμίσουν ποτέ τον πύργο της εξουσίας. Απλά, θα επιχειρήσουν να τον καταλάβουν. Ετσι, προτιμούν να φιλούν το χέρι του κατεστημένου για να το έχουν πάντα μαζί τους...

Τι να συζητήσεις με έναν άνθρωπο που γοητεύεται από την εξουσία και όχι από την σύγκρουση με αυτήν και την σήψη της; Τι το ηθικό μπορεί να τον χαρακτηρίζει έναν τέτοιο ντενεκέ ξεγάνωτο;

Γενικά, οι Αθηναίοι οπαδοί κυμαίνονται στο ίδιο μήκος κύματος. Όσο για τους συμπολίτες μας απλά παρατηρήστε το: Πίσω από κάθε αναφορά στην ομάδα τους, τις «αξίες» τους κλπ τοποθετείται σε εμφανές σημείο ο Π.Α.Ο.Κ. Ενα απύθμενο κόμπλεξ τους τρέφει για να υπάρχουν. Δεν είναι ικανοί να συντάξουν ένα κείμενο χωρίς ασπρόμαυρες αναφορές. Δεν διάβασα ποτέ ένα άρθρο τους ένα οπαδικό σχόλιο - ούτε βέβαια, και σε άλλα συλλογικά site - που να αγγίζει ευαίσθητα κοινωνικά θέματα, αναζητήσεις κλπ. Ό,τι λένε έχει πάντα σχέση με κάποιον αντίπαλο.

Θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο τόμο αναλύοντας το θέμα αυτό. Καλύτερα όμως να σας απαλλάξω από τα περαιτέρω γιατί ως φορείς της ασπρόμαυρης ιδέας τα ξέρουμε όλοι αυτά τα θέματα. απέξω και ανακατωτά, γιατί τα ζούμε στο πετσί μας εδώ και χιλιάδες χρόνια...