Εάν δεν αξιολογήσουν με ρεαλισμό οι φίλοι του ΠΑΟΚ τι είδους ομάδα έχουν και τι είδους ρόστερ διαθέτει αυτή η ομάδα, οι αναταράξεις και η «τρέλα» μετά από κάθε κακή εμφάνιση και κάθε άτυχο αποτέλεσμα θα είναι μοιραίες. Μοιραίο, όμως, θα είναι να πάει χαμένη η χρονιά, αν τυχόν η φετινή προσπάθεια «πνιγεί» σε μια ατμόσφαιρα γκρίνιας και μιζέριας.

Ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ είναι σούπερ ομάδα. ΔΕΝ έχει στο δυναμικό του παικταράδες. ΔΕΝ έχει τον κορυφαίο προπονητή του κόσμου. ΔΕΝ είναι έτοιμος να κατακτήσει τίτλους. ΔΕΝ μπορεί να πρωταγωνιστήσει στην Ευρώπη. ΔΕΝ είναι ικανός να προσφέρει απολαυστικό θέαμα.

Εχει έναν κόσμο φανταστικό. Εχει πρόεδρο ΠΑΟΚτσή, έντιμο, δουλευταρά, που μπορεί να εμπνέει και να συσπειρώνει τον κόσμο, παρά τα όποια φυσιολογικά λάθη του. Εχει προπονητή που εμπιστεύεται ο πρόεδρος και, που, σύμφωνα με τις πραγματικές δυνατότητες της ομάδας, δούλεψε πέρσι με επιτυχία, ανεξάρτητα με το αν, μετά την καλή πορεία στην κανονική περίοδο, ΕΠΡΕΠΕ να πετύχει τον στόχο του στα πλέι οφ. Εχει και παίκτες καλούς, για τα ελληνικά δεδομένα, παίκτες που απέδειξαν ότι μπορούν να επωφεληθούν από τις αδυναμίες των άλλων μεγάλων ομάδων, παίκτες που προστέθηκαν φέτος στο ρόστερ και είναι πιο ποιοτικοί από αυτούς που απομακρύνθηκαν, με ένα θέμα ανοιχτό για συζήτηση εδώ, την αποχώρηση του Μπακαγιόκο, σε σχέση με τη χρησιμότητά του.

ΑΥΤΟΣ είναι ο σημερινός ΠΑΟΚ. Τίποτε περισσότερο, αλλά και τίποτε λιγότερο. Το κάτι περισσότερο μπορεί να το έχει, μπορεί να το πετύχει, μπορεί να το κατακτήσει, μόνο εάν λειτουργήσει (όπως πέρσι) το ισχυρότερο όπλο του: Οι οπαδοί.

Η κριτική, κατά τη γνώμη μου, όχι μόνο δεν πρέπει να απαγορεύεται, αλλά ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ. Εχει ΔΙΚΑΙΩΜΑ ο φίλαθλος να ασκεί κριτική. Δεν υπάρχει μόνο για να πληρώνει, δεν υπάρχει μόνο για να θυσιάζεται, δεν υπάρχει μόνο για να υποφέρει ο φίλαθλος. Υπάρχει και για να έχει απαιτήσεις. Δικαιούται να έχει απαιτήσεις, από τη στιγμή που προσφέρει τόσα πολλά, όπως δικαιούται και να διατυπώνει θαρραλέα, ελεύθερα, αδέσμευτα, την άποψή του. Πολλές φορές, άλλωστε, αυτή η άποψη είναι χρήσιμη. Λαμβάνεται υπ’όψιν από τη διοίκηση, από τον προπονητή, από τους παίκτες και τους βοηθάει όλους να πορευθούν προς τη σωστή κατεύθυνση.

Χρειάζεται, όμως, ψυχραιμία. Ψυχραιμία, υπομονή και, περισσότερο απ’ όλα, ρεαλιστική εκτίμηση των καταστάσεων, των δεδομένων και των δυνατοτήτων της ομάδας, εάν μιλάμε για τον αγωνιστικό τομέα. Και είναι σαφώς ένας πολύ σπουδαίος τομέας, αν κρίνουμε από τις σπασμωδικές αντιδράσεις που εκδηλώθηκαν με αφορμή την εμφάνιση και την ήττα στη ρεβάνς με τη Βαλερένγκα.

Θα έλεγα ότι είναι ευτυχία για τον ΠΑΟΚ το γεγονός ότι τώρα πλέον οι οπαδοί του ασχολούνται κυρίως (αν όχι αποκλειστικά) με τα αγωνιστικά θέματα, αφού για τα υπόλοιπα δεν έχουν λόγο να ανησυχούν. Η έντιμη διοίκηση κάνει έναν έντιμο αγώνα, με αγνές προθέσεις και με αυθεντικά κίνητρα. Οι φίλαθλοι την εμπιστεύονται και τη στηρίζουν. Διοικητικά και οικονομικά ζητήματα έπαψαν να απασχολούν τον κόσμο, έπαψαν να τον διχάζουν, έπαψαν να τον εξεγείρουν, έπαψαν να τον αναγκάζουν να φτάνει στο σημείο να επαναστατεί. Η εποχή των δήθεν επενδυτών, που κατέστρεφαν και λήστευαν, ανήκει στο παρελθόν.

Τώρα, λοιπόν, όλους τους απασχολεί η ομάδα. Ο προπονητής, οι παίκτες, ο τρόπος με τον οποίο παίζει ο ΠΑΟΚ. Υγεία είναι αυτό. Ετσι συμβαίνει σε κάθε πραγματικά μεγάλη ομάδα, σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη. Όμως ο κόσμος πρέπει να συναισθάνεται απόλυτα τη δυναμικότητα της ομάδας για να έχει τις ανάλογες απαιτήσεις. Και για να κρίνει χωρίς να είναι άδικος και ισοπεδωτικός.

Δεν θέλω να μπω σε λεπτομέρειες και σε επί μέρους θέματα. Θα μπορούσα να γράψω αμέτρητες σελίδες. Για τη σαστισμένη άμυνα, την έλλειψη δεξιού μπακ-χαφ, τον Μαλεζά που «εξαφανίστηκε», το αποτυχημένο πείραμα με τον Κοντρέρας, για τη σλόου μόσιον γραμμή των χαφ, την αδυναμία του Κονσεισάο, τη μαεστρική στατικότητα του Γκαρσία, για την επιθετική αδυναμία, την άλλη «εξαφάνιση», του Κουτσιανικούλη και για αρκετά ακόμη, μεταξύ των οποίων, φυσικά, οι πολλές εμμονές του Σάντος.

Θέματα για συζήτηση και προβληματισμό άπειρα. Αλλά για ένα είμαι σίγουρος. Εχουν γνώσιν οι φύλακες. Για τα αγωνιστικά ζητήματα έχει λόγο ΚΑΙ ο Θόδωρος Ζαγοράκης. Ηδη παρενέβη για τον Κουτσιανικούλη. Συζητά κάθε μέρα με τον Σάντος . Το ίδιο και ο Βρύζας. Ανταλλάσσουν απόψεις και δεν αφήνουν τίποτε να πέσει κάτω χωρίς να «ψαχτούν», χωρίς να προβληματιστούν, χωρίς να προσπαθήσουν να διορθώσουν κάποιο λάθος που έκαναν.

Ας τους δοθεί, προτείνω, μια μικρή πίστωση χρόνου (παρά τις πιεστικές αγωνιστικές υποχρεώσεις), ας τους προσφερθεί ένα περιβάλλον ηρεμίας για να λειτουργήσουν νηφάλια κι ας τους περιβάλλουν όλοι με εμπιστοσύνη. Θα κάνουν ό,τι μπορούν. Δεν είναι σοφοί, ούτε είναι μάγοι. Δεν είναι σίγουρο ότι παίρνουν ή θα πάρουν μόνο σωστές αποφάσεις, δεν είναι σίγουρο ότι θα πετύχουν. Αν, όμως, ο κόσμος μείνει κοντά τους ήρεμος και ψύχραιμος, αν περιορίσει την κριτική του στα πλαίσια του ωφέλιμου και του εποικοδομητικού, τότε θα αυξήσει τις πιθανότητες για να αποδειχθεί πετυχημένο το έργο τους και στη φετινή περίοδο. Είπαμε: Ο κόσμος, με τη στάση του, μπορεί να προσθέσει το «κάτι» παραπάνω στις πραγματικές δυνατότητες αυτής της ομάδας…

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις